Nederland wordt steeds minder religieus. Tegelijkertijd speelt religie een grote rol in het politieke debat, denk bijvoorbeeld aan de recente discussie rondom christelijke scholen en het afkeuren van homoseksualiteit. Er zijn veel mensen die hebben geschreven over de rol van religie in het (niet zo) seculiere Nederland. Maar hoe zit dat eigenlijk? En hoe verhoudt religie zich tot seculariteit?
In deze blogpost zal het alom bekende verhaal over de kruisiging van Christus in het licht van Carl Jungs complexpsychologie worden gebracht. Het tweeduizend jaar oude verhaal staat in het hart van de christelijke traditie. Al eeuwen lang heeft de theologie zich gebogen over de betekenis hiervan. Tegelijk hebben veel weldenkende mensen moeite met dit verhaal. Lichamen staan nou eenmaal niet op uit de dood, en dat doet af aan de waarheidsgetrouwheid van het verhaal. Onzin, volgens Jung. Zo'n analyse gaat voorbij aan de onderliggende betekenissen. Hij neemt een ander perspectief op het "overwinnen van de dood" en vindt daarmee diepe psychologische waarheden in het verhaal over de verrezen zoon van God.
Radicale theologie wordt ook wel theologie na de dood van God genoemd. Maar wat betekent dit eigenlijk? Hoe ziet een theologie eruit die over de dood van God gaat? In deze blog bespreken we een aantal kenmerken van de radicale theologie en ontmoeten we een paar denkers die met de radicale theologie verbonden zijn.
Martin Heidegger zei ooit dat de term ‘Christelijke filosofie’ net zo tegenstrijdig is als een vierkante cirkel (Einführung in die Metaphysik, p. 8). Vaak wordt de vraag naar het goddelijke en de mens gezien als een vraag voor de theologie en religiewetenschappen. Tegelijkertijd beweren steeds meer filosofen dat de vraag naar het goddelijke een belangrijke vraag is voor de filosofie (bijvoorbeeld John D. Caputo, Slavoj Zizek en Gerko Tempelman). In deze blog kijken we naar de huidige plek van God in de westerse filosofie en pleit ik voor een theologische dimensie in de filosofie.
Gerard Reve (1923 – 2006) wordt gezien als een van de grote naoorlogse Nederlandse schrijvers. Veel schrijvers van die generatie verloren hun geloof en sommigen zetten zich sterk af tegen de christelijk religie. Reve maakte juist een totaal omgekeerde beweging. In dit artikel bespreek ik een aantal dingen die mij fascineren aan Reve’s omgang met religie; ideeën en concepten die tot denken aanzetten en misschien (ook nu nog) relevant zouden kunnen zijn.
Het cultuurchristendom lijkt aan populariteit te winnen. Het is zelfs een beetje hip om het op te nemen voor het christendom. Dat christelijke geloof; daar zit nog best wat in! Het christendom heeft onze cultuur en ons denken gevormd en ‘is fantastisch‘, horen we Baudet zeggen. De weldenkende en sceptische mens, die wordt echter geen christen, maar een cultuurchristen. Maar misschien is er nog een andere mogelijkheid: een praktisch christendom.